วันศุกร์ที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2555

บทที่ 1 ชายแปลกหน้า

     ฉันรีบเดินลงไปทั้งร่างกายสั้นเทาด้วยความหวาดกลัว ทันทีที่ฉันเปิดประตูนั้นแสงจันทร์สุกเหลืองนวลส่องกระทบบนร่างชายผู้หนึ่งซึ่งกำลังหันมามอง แสงนีออนทำให้เห็นใบหน้าที่ชัดมาก เขาไม่ใช่คนเอเชียผมสีน้ำตาลสว่างแม้ในความมืด เขาเป็นคนที่ดูดีที่เดียว ฉันสังเกตว่าเลือดที่ใบหน้าเขาสูบฉีกผิดปกติ เขาหน้าแดงนั้นเองเขาหน้าจะอายุประมาณ19แก่กว่าฉันแค่1ปีฉันอยากจะเดินไปหาเขาแต่ก็ก้าวขาไม่ออกและแล้วก็เหมือนบางอย่างดับไปและก็สว่างขึ้นมาอีก
     ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงที่บ้านของฉันฉันอยากในถึงคืนนี้เร็วๆจนทนไม่ไหวอยากจะหลับไปอีกจังฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นใครฉันเชื่อว่าจะได้เจอเขาอีกแน่นอน ฉันมัวแต่นั่งเหม่ออยู่บนเตียงจนลืมเวลาที่ต้องไปโรงเรียนเลย
     ฉันรีบถ่ายทอดเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เพื่อนฉันฟังเพื่อนฉันก็มีเหตุการณ์คล้ายฉันแต่ลักษณะบ้านไม่เหมือนกันแล้วเธอก็เห็นฉันอยู่บ้านฝั่งตรงข้างด้วย ก็แสดงว่าเราไปเจอกันในความฝันงั้นหรอมันเหมือนเป็นเรื่องที่ตลกมากแต่มันได้เกิดขึ้นแล้ว วันนั้นฉันเรียนไม่รู้เรื่องเลย

2 ความคิดเห็น: