ขณะเดินย้ายห้องเรียนระหว่างคาบอยู่นั้นฉันก็ไปเจอคนที่ฉันชอบขึ้นมาฉันแอบจนหน้าแดงซ่านเพื่อนฉันก็ชอบเขาเหมือนกับเขาื่ชื่อปออายุ19ฉันกับเพื่อนสนิทมีอะไรที่เหมือนกันแต่ชอบคนเดียวกันนี่สิ ฉันไม่ถือหรอนะเพราะเพราะปอก็แฟนเป็นตัวเป็นตนฉันก็ไม่อยากจะยุ่งด้วยเท่าไหร่ แต่เจอเขาที่ไรก็เกิดอาการเขิลทุกที ฉันมัวแต่เหม่อลอยจนเดินไปชนคนข้างหน้าเมื่อนรียนจบสิที่ฉันอยากจะทำคือกลับบ้านนอน ไปดูให้ได้ว่าเขาคือใครแล้วที่สำคัญที่สุดคือไปพิสูจน์ว่ามันฝันติดต่อกันหรือไปเจอกันในฝันได้หรือเปล่า ตอนที่ยื่นรอรถอยู่ก็มีความคิดวูบออกมาสิ่งนั้นเกือบทำให้ฉันหน้ามืดชั่วขณะ เมื่อรถมาแล้วฉันแทบมองไม่เห็ยรถที่อยู่ตรงหน้าเลยฉันพยายามลืมตาแต่กลับทำให้มันเลือนลางลงไปอีกและแล้วโลความจริงก็กลับมาเสียงคนจอแจและเสียงบิดแตร์รถเป็นระยะๆฉันรีบขึ้นรถเมื่อเห็นว่ารถที่มารับทิ้งห่างจะคันหน้าไปมาก
เมื่อทุกอย่างกลับมาเข้าที่เข้าทางฉันก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกไปยาวๆ
"นี่!ไม่สบายอะไรหรอ"แม่ฉันถามด้วยความอ่อนโยน
"ไม่มีอะไรหรอแม่"ฉันแก้ตัว
"แล้วถอนหายใจทำไม"แม่ฉันทำท่าไม่สบายใจไปด้วย
"ก็วันนี้การบ้านเยอะไปหน่อย"ฉันโกหก
พอถึงบ้านฉันรีบจัดอะไรๆให้เสร็ดแล้วเตรียมตัวนอน!! ฉันนอนหลับตาอยู่บนเตียง แล้วทุกสิ่งทุกสิ่งทุกอย่างก็มืด มีรู้มึนหัวน้อยๆก่อนจะมีแสงสว่างจ้า ฉันเอามือปิดหน้า แสงที่เข้าตามันดูมัวลงแล้วทุกอย่างก็เข้าที่
ฉันมาอยู่ในบ้านหลังเดิม ตอนนี้เป็นตอนเช้า มันดูแตกต่างจากตอนกลางคืนมาก มันดูโปร่งผ้าม่านขาวสะอาดกำลังปลิวไสว ตอนนี้ฉันกำลังจมดิงสู่ความฝันอีกครั้ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น